اگر شهید بهشتی فرمود: «به عرفا بگوئید، خانقاه واقعی عرفان، بازی دراز است.» تپه پرواز از این پس محل عرفان است، یک شعبه از بازی دراز در اینجاست.
به گزارش پایگاه فرهنگی و اطلاع رسانی مفقودین و شهدای گمنام
چقدر زیباست که «پرواز» در کنار «عرفه» است.
برای «پرواز» باید «معرفت» داشت.
برای «پرواز» باید «اعتراف» داشت.
اصلا «پرواز» بدون «عرفه» معنا ندارد.
اگر شهید بهشتی فرمود: «به عرفا بگوئید، خانقاه واقعی عرفان، بازی دراز است.» تپه پرواز از این پس محل عرفان است، یک شعبه از بازی دراز در اینجاست.
از «تپه پرواز» دریچه ای به «حقیقت» گشوده شده است، راهی برای پرواز از چاه ذلت به سپهر عزت و سعادت.
«بوستان پرواز»، مأمن و کهفی ست برای «آموختن پرواز» از شاهدان حقیقت.
«تپه پرواز»، سکوی پرواز من و شماست و میعادگاه رجعت دو کبوتر خونین بال.
اگر به تعبیر شهید آوینی که فرمود: «اگر مقصد پرواز است قفس ویران بهتر.» پرِ پروازی هم اگر هست باید از سبکبالان عاشق گرفت.
دو شهید گمنام روز عرفه در بوستان و تپه پرواز آرام می گیرند، پس پرواز را به خاطر بسپار...