در هنگام جنگ تحمیلی 8 ساله، تعدادی از رزمندگان اسلام بدلائل گوناگون از جمله به اسارت درآمدن رزمندگان و عدم امکان جابه جایی و انتقال ابدان شریف شهدا(به دلیل نامساعد بودن وضعیت جغرافیایی مناطق عملیاتی ، حجم آتش دشمن و...)، هویتشان نامعلوم و به اصطلاح «مفقود الاثر» ماندند.
در همان سالها و پس از آن، تلاشهای فراوانی برای شناسایی و کشف بازماندگان جنگ صورت گرفت، اما تعدادی از آنان در جریان تبادل اسرا و شهدا و طی «عملیات تفحص» شناسایی و برخی همچنان مفقود الاثر تلقی شدند.
با اتمام بحث تبادل اسرا و بازگشت آزادگان به میهن اسلامی و بررسیهای بوجود آمده، در سال 1384 با اعلام رسمی بنیاد شهید، رزمندگان عزیزی که ابدان شریفشان کشف و شناسایی نشد به عنوان «شهید» و «مفقود الجسد» معرفی گردیدند.
واژه «مفقود» در ادبیات دفاع مقدس به شهیدان عزیزی اطلاق می گردد که پیکرهای مطهرشان در مناطق عملیاتی و معرکه جنگ باقی مانده و به مواضع نیروهای خودی برنگشته است.