کاش وصیت شهدا که قاب اتاق‌های ما را اشغال کرده، دلمونو اشغال می‌کرد...
با سلام و صلوات بر محمد و آل محمد (صل‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم) و با احترام وصیتنامه خود را اینگونه می‌نویسم:
کاش صحبت‌های حاج احمد کاظمی سر لوحه کار امثال بنده که خادمی مجموعه‌ای را عهده‌دار شدیم قرار گیرد.
کاش وصیت شهدا که قاب اتاق‌های ما را اشغال کرده، دلمونو اشغال می‌کرد،
کاش صحبت‌های ولی امر مسلمین که سرلوحه روزمره‌مون شده سرلوحه اعمال‌مون می‌شد،
کاش دل حضرت زهرا (سلام‌الله علیها) با اعمال ما خون نمی‌شد.
کاش مهدی (عجل‌الله‌تعالی فرجه‌الشریف) فاطمه (سلام‌الله علیها) با اعمال ما ظهورش به تأخیر نمی‌افتاد.
دیشب خواب امام "قدس سره شریف” را دیدم، دیدم سر پل صراط ایستاده و با همان خضوع همیشگی داره رد میشه، صدا زدم جلوشو گرفتم گفتم چه جوریه شما راحت رد می‌شید؟ پس ما چی؟
فرمود: اینجا دیگه اعمال دنیوی شماست که به کارتون میاد.
خلاصه نتونستم رد بشم تو ذهن خودم که من آدم خوبی هستم ولی در عمل نه.
نمی‌دونم چقدر توشه برای پل صراط گذاشتم.
فقط به کرمش امیدوارم و دعای خیر آدم‌هایی که تا تونستم به قول گفته حاج آقا کارشون رو طبق قانون و کار خیر راه انداختم. امیدوارم دعام کنند.
امیدوارم اون‌هایی که تو آموزش از من سختی می‌دیدند من رو حلال کنند. فقط به خاطر خودشون بوده و بس.
فکرم مشوشه، تازه از هیأت امام جواد (علیه‌السلام) اومدم. سر سفره آقا بودم. غسل شهادتم گرفتم امیدوارم فردا ردیف بشه بروم به آرزوی چند ده ساله‌ام برسم...