طرح: مادر شهید گمنام / به یاد شاعر دلسوخته، ابوالفضل سپهر

 

دانلود طرح مادر شهید گمنام

دانلود صوت شعر « آی قصه قصه قصه / نون و پنیرو پسته » از زنده‌یاد ابوالفضل سپهر

چند وقتی بود که کلیه‌هایش را از دست داده بود. در سى.سى.یو بیمارستان سینا بستری شده بود. با همان حال مریضش هرجا دعوتش می‌کردند می‌رفت و برای گرمی محفل شهدا شعر می‌خواند. شعرهایی که خودش معتقد بود سراینده‌های اصلی‌اش خود شهدا و رزمندگان هستند و او فقط آنها را ویراستاری کرده.

*

یه روز با مادر و دو تا فامیل‌هایش نگران جلوی بخش اى.سى.یو ایستاده بودیم. جوانی آمد جلو، گفت: «آقا شما با آقای سپهر فامیل هستید؟» گفتم: «فامیل که نه، دوست هستم.» گفت: «این آقای سپهر عجب آدم باحالیه.»

گفتم: «چطور مگه؟»

گفت: من دیشب خیلی نگران و ناراحت نشسته بودم، آقای سپهر مرا صدا زد و گفت: «چرا اینقدر ناراحتى؟» گفتم: مریضم بدحاله، نگران حال مریضم هستم. گفت: «اگر یک کاری بگویم انجام می‌دهی تا حال مریضت خوب شود؟» گفتم: «چرا انجام نمی‌دهم؟» گفت: «همین الآن تو قلبت نیت کن اگر حال مریضت خوب شد بروی قطعه 44 بهشت زهرا (س)، آنجا سنگ مزار شهدای گمنام را بشویى.» گفتم: «این که کاری ندارد.» گفت: «تو نیت کن، شهدا خودشان مدد می‌دهند.»

دیدم جوان منقلب شده و با چشم‌هایی خیس از اشک می‌گوید: آقا من این نیت را کردم. پرسىدم: خوب چی شد؟ گریه امانش نمی‌داد. گفت: «به خدا حال مریضم خوب شد. من الآن نگران آقای سپهر هستم.» بغلش کردم و گفتم: دعا کن حال آقای سپهر هم خوب بشود.

یک ساعتی از نیمه شب روز شنبه بیست و هشتم شهریور ماه 83 گذشته بود که بلندگوی بیمارستان، همراهان «بیمار ابوالفضل سپهر» را صدا کرد. سراسىمه رفتیم. دکتر گفت: کار تمام شده است؛ جواز دفن صادر کنم یا می‌خواهید ببرید پزشکی قانونى؟

*

صبح روز دوشنبه چهارم شعبان – سالروز ولادت حضرت ابوالفضل العباس(ع) – از بزرگراه افسریه، پادگان امام حسن مجتبی(ع)، پیکر ابوالفضل سپهر را از مقابل ستاد لشکر 27 محمد رسول الله(ص) تشییع کردیم و بردیم بهشت زهرا(س)، تمام تلاشمان را می‌کردیم تا جایی نزدیک قطعه شهدا دفنش کنیم. آخر تمام عشق و آرزویش همین بود، دو جا هم برایش قبر کنده شده، آماده کرده بودند، اما نمی‌دانیم چه شد، وقتی به خودمان آمدیم که ابوالفضل سپهر در میان شهدای گمنام در قطعه 24 بهشت زهرا(س) دفن شده بود و ما حیران نمی‌دانستیم گریه کنیم یا بخندیم!

منبع: پایگاه حوزه 

آی قصه قصه قصه              نون و پنیرو پسته          
یک زن قد خمیده               روی زمین نشسته
یک زن قد خمیده               یک زن دلشکسته    
که چادرش خاکیه               روی زمین نشسته   
دست میذاره رو زانوش         زانوشو هی میماله
تندتند میگه یا علی             درد میکشه میناله  
شکسته و تکیده                  صورت خیس و گلفام
دست میکشه روی قبر          قبرشهید گمنام
آب میریزه روی قبر             با دستای ضعیفش 
قبرو میشوره و بعد              دست میکنه تو کیفش
از تو کیفش یه جعبه           خرما میاره بیرون 
میذاره روی اون قبر             بهش میگه مادرجون
به قربون بی کسیت             چرا مادر نداری؟   
پنج شنبه ها به روی            پای کی سر میذاری؟
بابات کجاست عزیزم؟           برادرت خواهرت؟   
حرف بزن عزیزم                 منم جای مادرت   
نیگا نکن که پیرم               نیگا نکن مریضم  
تو هم عین بچّه می             بچه بی نشونم  
همون که رفت و با خود        برده گرمی خونم 
میزنه زیر گریه                  سرش رو تکون میده  
درمیاره یه عکسی               از کیفش نشون میده
عکسو میبوسه وبعد             میذاره روی سرش   
عکس بچه خوبش              عکس علی اکبرش  
تو هم عین بچه می            بچه بی نشونم      
همون که آخرین بار           وقتی که ترکم میکرد 
نذاشت برم دنبالش            گفت که مامان تو برگرد   
برو کنار بابا                      نمی تونه راه بیاد
من خودم دارم میرم           اونه که تورو می خواد  
گریه ش یهو بند میاد         فکر میکنه و بامکث  
بغض میکنه دوباره             خیره میشه به اون عکس
دلم رضا نمی داد               ولی به خاطر اون   
دیگه پی اش نرفتم            گفتم برو مادرجون   
صورت من رو بوسید           برگشتش و دویدش 
لبخندزدم زورکی               سر کوچه رسیدش  
تحملم تموم شد                به دنبالش دویدم  
ولی دیگه بچه مو               ندیدم و ندیدم   
وقتی رسیدم خونه             بابای پیرمردش 
یواشی زیر پتو                  داشتش گریه میکردش!  
چه شبها که به یادش         با گریه خوابم می برد   
باباش چقدر زورکی            بغضشو هی  فرو خورد   
لبخندهای زورکی              بغض های پیرمرد   
کارشو آخرش کرد             مرد خونم سکته کرد   
الهی که بمیرم                 چشماش به در سفید شد   
آخر نفهمید علی              اسیره یا شهید شد
سرت رو درد آوردم؟          بگم بازم یا بسه؟   
آخ الهی بمیرم                  سنگت چرا شکسته؟ 
عیب نداره مادرم               یه کمی طاقت بیار  
یه کار نو دستمه               دندون رو جیگر بذار   
سرویسه نو عروسه             دختر عذرا پیره  
تموم بشه، یه پولی            دست منو میگیره   
یه سنگ قبر خوشگل         خودم برات  میارم
با فاطمه میامو                 رو قبر تو میذارم 
گفتم راستی فاطمه           رفته به خونه بخت
خیلی خوندم تو گوشش      راضی شدش خیلی سخت 
اون نامزدعلی بود              همین علی اکبرم 
عینهو دخترم بود              صدام میکرد مادرم
راستی تو زن گرفتی؟         یا که هنوز نامزدی؟ 
کاشکی مادرت میگفت       هیچ وقت بهش قول ندی
راستی یادم رفت بگم         از دخترم بهاره  
اونم شوهر کرد و رفت        شوهرشو دوست داره  
خواستگار که خیلی داشت   ولی جواب نمی داد  
میگفت عروسی باشه          وقتی داداشم بیاد
برای ازدواجش                 داشتش خیلی دیر میشد  
به پای باباش ومن             اونم داشت اسیر میشد 
همسنگر علی بود             داماد و میگم ننه 
برای من از علی                یه حرفهایی میزنه  
میگه شب حمله بود           تو خیبر و تو مجنون  
میون تیر و ترکش             تو اون گلوله بارون
یه ترکش خمپاره              خورده توی گردنش 
دیگه تو اون شلوغی           بچه ها ندیدنش 
همه اش چرا تو حرفام        یاد علی می افتم  
کجا بودیم عزیزم               دخترمو میگفتم 
کنار سفره عقد                 وقتی اونو نشوندن   
یادم نمیره هیچ وقت          وقتی خطبه رو خوندن  
وقتی که گفتن عروس        رفته که گل بچینه
با گریه گفت که رفته         داداششو ببینه  
دوباره وسه باره                جلوی چشم داماد  
تمام جبهه رو گشت          گریه کرد و جواب داد    
رویم سیاه مادرم               سرت رو درد آوردم  
آخ آخ،راستی ببینم            قرص قلبمو خوردم 
بغضی کرد و دستای           لرزونو کرد تو کیفش   
دستای پینه بستش           اون دستای ضعیفش
دست هایی که جا داره       آدم براش جون بده 
اون دستای ضعیفش          که عرشو تکون میده 
اون دستای ضعیفی           که پرشده ز پینه 
اون دستای ضعیفی           که مرد آفرینه 
دست گذاشت رو زانوش      همون کوه عشق وصبر 
با یاعلی بلند شد               بلند شد از روی قبر  
گفت دیگه باید برم            قرص هامو نخوردم
حلال بکن عزیزم               سرت رو درد آوردم 
بازم میام کنارت                عزیزکم شنیدی؟
تو هم عین بچه می            بوی اکبرو میدی  
هی اشکهای پیرزن            زصورتش میچکید  
دور شد از سر قبر              سر قبر اون شهید 
شهیدی که سکته کرده       بابای پیرمردش 
خواهر اون وقت عقد          همه ش گریه میکردش
اون که تا حالاغیر از           فاطمه مادر نداشت 
تیرخورده بود گردنش         روی تنش سر نداشت 
دستهای اون شهید            به پشت مادرش بود
مادر نفهمیدکه اون            علی اکبرش بود 
مادرو همراهی کرد            گفت که مهربونم 
غصه نخور مادرم               تمامشو می دونم   
آی قصه قصه قصه             نون و پنیرو پسته
خواهری که با گریه           سر سفره نشسته
یک زن قد خمیده            سنگ قبر شکسته   
گریه های پیرمرد              بگم بازم یا بسه؟