بهره برداری از یادمان شهدای گمنام دانشگاه آزاد اسلامی کاشمر

آرام آرام نیمه شب ها قاصدکی خسته همراه نسیمی مهربان خود را به تپه ی نورالشهدا می رسانند تا کمی غبار از روی بشوید. قاصدک گاهی بر آن گلبرگ و گاهی بر گلبن آلاله ای دیگر می نشیند و از درد فراق برای لاله ها شکوه می کند . حال این قاصدک و آلاله های تنهای ساکن این دشت برهوت، فرشتگان را به ضیافت خود می کشاند. امر میرسد که ملائک بالهایشان را فرش زیر پای قاصدک ها کنند . خودمانیم ، عجب بزم عاشقانه و عرفانی است یعنی میتوانست باشد ، اما حیف که نورالشهدای ما سوت و کور است. دل خستگان به پهنای دلتنگی آسمان زار می زنند و سنگینی وظائف را بر دوش خود می کشند . صدای گریه می آید ؟ گریه قاصدکی زخمی و خسته و دیگر هیچ... نجواها عاشقانه است، آغازی است از قصه ی دلتنگی ها و قصه ی هجران. خوب که گوش کنیم میشنویم که از سختی ، نامردی ، ناجوانمردی ، از حرمت شکستن نان و سفره می گویند . از بی درد های بی غم و غصه که برای خوش گذرانی دو روزه دنیا کبوترها را در قفس زندانی می کنند و به مقصد پرنده می خندند . از لگدهایی باید گفت که بر روی خون های پاک نشسته است.اما نه ... از رد پای خونین گریزی نیست ،یعنی پاک شدنی نیست . پهنای صورت قاصدک، پوشیده از قطره های اشک است.قاصدک لابلای بارش اشک هایش گم است. ناپیداست... تپه نور الشهدای لار آدرس گمشده دو شهید است که باید آدرسش را از مسئولان دانشگاه آزاد واحد لارستان پرسید و الا گمنامی آنان بعد از سه سال هنوز باقی است. کسی به درستی آدرسش را نمیداند. گمنامانی از جوانان وطن بر خاک لارستان گمنام تر از قبل آرمیده اند و اطرافشان بجز چند تابوک و بیرق شکسته و کُپه های سیمان خبری نیست. امروز روز نو و سال از نو است و مثل سالهای قبل در هیاهوی شعارها،خبری از سال تحویل کنار قبر دو شهید گمنام لارستان نیست. بندگان خوب خدا،گرمای محبت مادر و برادر را در آغاز سال و احساس نمیکنند. من و تو و شما هم که ... اما برادر من! این فرزندان همان کسانی اند که جان خود را به خدا و زندگی دنیایی را به ما بخشیدند. اینان کبوتران سپیدی هستند که فارغ از قفس ها،بال به بال فرشته ها زده و تنها استخوان و تکه های لباس شان برای ” موقع تحویل سال شهدای گمنام شهرتان را از یاد نبرید و دلتنگی هایتان را همنوا با سکوتشان کنید . “ سنجش معرفت ما؛ مهمان لارستان است. این زائران ، آسمان تاریک شبهای شهر را بی تکفل روشن کرده اند،در کوچه های بهاری زندگی مان نغمه شوریدگی می خواندند و البته ما نمیشنویم... سخن کوتاه باید که هر چه گوییم ، نه دل راضی شود ونه سر راز فاش . دو هفته است که تنور داغ انتخابات شهر خاموش و سرد است،وقت آن است که یکی آدرس دو گلگون کفن گمنام لارستان را در گوش جناب نماینده منتخب و بلکه در گوش همه لارستانی ها زمزمه کند. امروز همه ی آشفتگان روزگار روزمرگی گوش به فرمان ایستاده اند تا صدای یا مقلب القلوب را بشنوند،اما اگر سری به شهدای گمنام بزنید محول الحول و الاحوال خود را آنجا خواهید یافت. مردم لارستان آرامشی که بدنبال آنید اینجاست ، سر منزل مقصود هم همان جائی است که قاصدک یافته است: ایران - فارس – لارستان – دانشگاه آزاد اسلامی – قبور مطهر شهدای گمنام موقع تحویل سال شهدای گمنام شهرتان را از یاد نبرید و دلتنگی هایتان را همنوا با سکوتشان کنید . امین دلخسته