چقدر سخت است یک خانوادهای مفقودالاثر داشته باشد، خانوادهای که نمیدانند جوانشان زنده است یا نه، هر لحظهای برای آنها مثل شب عملیات است.
به گزارش پایگاه فرهنگی و اطلاع رسانی مفقودین و شهدای گمنام ، مادر سالهاست هر روز صبح کوچههای خاکی را آب و جارو میکند، خانه را مرتب نگه میدارد، غذای مورد علاقه فرزندش را درست میکند و چشم را به جاده میدوزد تا عزیز سفر کردهاش، بازگردد.
نالههایش بوی انتظار میدهد و قلبش در تپش دیدار است؛ گاهی به جگر گوشهاش التماس میکند که فقط یک بار به خوابش بیاید و جای خود را نشان دهد، برایش حنابندان میگیرد، وقتی شهدای گمنام را میآورند به استقبالشان میرود، در حالی که قاب عکسی در دست دارد، سراغ فرزندش را از شهدای گمنام میگیرد.
گاهی به تل زینبیه کربلای ایران میرود تا بوییدن عطر فرزندش دل تنگش را آرام کند، میرود، مدتی آرام است، دوباره که به خانه برمیگردد دلش هوای کربلا را میکند، این راهها توان را از زانوانش گرفته اما دریغ از یک نشان...
این انتظار چقدر زیبا در کلام رهبر معظم انقلاب بیان شده است: «چقدر سخت است یک خانوادهای مفقودالاثر داشته باشد، خانوادهای که نمیدانند جوانشان زنده است یا نه، هر لحظهای برای آنها مثل شب عملیات است، دائم در حال نگرانیاند آیا زنده است، آیا شهید شده آیا زنده خواهند ماند آیا او را خواهند دید؟».
برخی از شهدا آمدهاند و ای کاش همه آنها به آغوش مادر بازگردند در حالی که میآیند در رکاب حضرت مهدی(عج) جهان را پر از عدل کنند.
دریافت فایل صوتی